تاریخ ادبیات : کلیله و دمنه از آثار ارزشمند نثر فارسی است که در اصل کتابی هندی به زبان سانسکریت بوده است. این کتاب شامل داستان‌هایی است که از زبان دو شغال به نام «کلیله» و«دمنه» نقل می‌شود. این کتاب در زمان ساسانیان به زبان پهلوی ترجمه شده سپس در زمان اسلام توسط ابن مقفع به عربی ترجمه گردیده و در نهایت نصرالله منشی در قرن ششم، متن عربی کلیله و دمنه را به فارسی ترجمه کرد. داستان های کلیله و دمنه دارای پند و اندرزها و نکات اخلاقی است.
معنی درس کبوتر طوق دار با آرایه های ادبی و معنی کلمات
آورده اند که در ناحیتِ کشمیر مُتَصَّیدی خوش و مرغزاری نَزِه بود که از عکسِ ریاحینِ او، پَرِ زاغ چون دُم طاوُوس نمودی و در پیش جمال او دمِ طاوُوس به پر زاغ مانستی.
معنی: حکایت کرده اند که در سرزمین کشمیر، شکارگاهی خوش آب و هوا و چمنزاری سرسبز و با صفا وجود داشت که از بازتاب گیاهان آن، پر سیاه زاغ مانند دم طاووس زیبا به نظر می‌آمد و در مقابل زیبایی آن، دم زیبای طاووس مانند پر زاغ، سیاه و کم ارزش به چشم می‌آمد.
معنی کلمات: آورده اند: حکایت می‌کنند / ناحیت: ناحیه، سرزمین / کشمیر: ناحیه ای بین هند و پاکستان / مُتَصَید: شکارگاه / مَرغ: گونه‌ای گیاه -مرغزار: چمن زار / نَزِه: با صفا، خوش آب و هوا / عکس: انعکاس، بازتاب / ریاحین: گیاهان / جمال: زیبایی / مانستی: مانند بود
آرایه های ادبی: تشبیه پر زاغ به دُم طاووس و بالعکس/ زاغ: نماد زشتی / طاووس: نماد زیبایی / اغراق در توصیف زیبایی مرغزار