زندگی نامه

رنزو پیانو در سال ۱۹۳۷ در شهر جنوا ایتالیا در خانواده ای معمار به دنیا آمد.

پدر برادر و چهار عمو او همگی پیمانکا ساختمان بودند. هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنیک معماری میلان بود مرتبا از پروژه های ساختمانی پدرش بازدید می کرد که این بازدیدها تجربه او را از نظر فنی و کاربردی تا حد زیادی بالا برد.

دفتر فنی و کارگاه رنزو پیانو در سال ۱۹۸۰ در پاریس و جنوا ایتالیا شروع به کار کرد و اکنون تعداد ۱۰۰ مهندس-معمار و متخصصین دیگر در قسمتهای مختلف مشغول به کار هستند که همگی به ساختن ساختمانهای کارآمد و آزمودن ایده های طراحی رنزو پیانو معتقد هستند.

در حالی که کارهای او آمیخته با تکنولژی روز معماری می باشد ولی ریشه و اصل کارها به طور واضح نمایانگر فلسفه و معماری کلاسیک یونان است.

مرکز فرهنگی هنری ژرژ پمپیدو

معمار: راجز و پيانو

 موقعيت: پاريس

تاريخ: 1976 تا 1972 نوع ساختمان: موزه هنر نوين

سيستم ساخت: تكنولوژي جديد شيشه اي و آهنگي

اقليم: معتدل

شرايط: شهري

سبك: تكنولوژي نوين (هاي – تك)

یکی از سبک هایی که در دهه هشتاد در معماری اروپا مطرح شد سبک های- تک یا تکنولوژی بسیار پیشرفته بود.

معماران این سبک تکنولوژی را دستاورد بزرگ مدرنیته و مهم ترین عامل توسعه و پیشرفت در قرن بیستم می دانند. از نظر آنها، عصاره و مشخصه هر عصر در معماری آن دوره شکل کالبدی یافته است. به عنوان نمونه، معابد یونان باستان با آن نظم و تناسبات کامل هندسی، تبلور ذهنیت کمال گرای یونانیان باستان است و بناهای عظیم

روم باستان، نمایش قدرت امپراتوری و حکومت سزارها می باشد و بالاخره کلیساهای سر به فلک کشیده گوتیک نمایش دهده قدرت کلیسا و ذهنیت قرون وسطا است.

دلیل پیدایش ژرژ پمپیدو:

پیشنهاد ساخت یک کتابخانه در سال ۱۹۶۳ توسط «جولین کن» رییس وقت کتابخانه ملی فرانسه ارائه شد.

وی که تصمیم داشت سالنی برای مطالعه عموم در محله هال (قلب شهر پاریس) تاسیس کند، از «جان پییر سگن»، مدیر بخش نشریات کتابخانه ملی درخواست کرد در این باره بررسی و تحقیق کند. بنابراین مطالعات لازم برای محقق کردن این پروژه در دستور کار قرار

گرفت و سفرهای مطالعاتی سگن برای تحقیقات بیشتر به آمریکا و کانادا آغاز شد.

سایت انتخاب شده برای احداث بنا در مرکز شهر پاریس و در یک کیلو متری کاتدرال و موزه لوور بود. این سایت شامل مجموعه ای از بلوک های ساختمانی و یک پارکینگ شهری بود.

میدان استراوینسکی در کنار ساختمان این مرکز با مجموعه ای از تندیس های متحرک در میان و کنار یک استخر آب جلوه دیگری از هنر مدرن را به بازدیدکنندگان عرضه می کند.

سال ۱۹۶۹، جورج پمپیدو، رییس جمهور وقت فرانسه پیشنهاد کرد پروژه کتابخانه گسترده و به مرکزی فرهنگی برای ارائه آثار هنری مدرن اعم از هنرهای تجسمی، تئاتر، سینما، موسیقی

و … تبدیل شود ودرسال ۱۹۷۰ طراحی ساخت این مرکز توسط پمپیدو به مسابقه گذاشته شد.

داوران این مسابقه عبارت بودند از :

فیلیپ جانسون , اسکار نیمایر , جان تروی

در این مسابقه ۶۸۱ نفر شرکت کردند.طرحهای متنوعی ارائه شد ودر نهایت دو معمار جوان ناشناخته به نامهای رنزو پیانو و ریچارد راجرز برنده شدند.

ایده های طراحی

. پیانو : « مکانی انعطاف پذیر برای هر نوع عملکرد »

. ایده اصلی : محل اطلاعات دستخوش دگرگونی مداوم

اهداف پروژه:

۱) ایجاد حس پویایی و حرکت

۲) انعطاف پذیری (سازه/فضای داخلی)

۳) وضوح و خوانایی اجزای ساختمان

(سازه/تأسیسات/دسترسی ها)

۴) انعکاس حرکت درون ساختمان در بیرون وبالعکس

در این ساختمان جنجالی، تمام لوله کشی ها و کانال های تهویه هوا و سیم کشی برق در بیرون ساختمان و در معرض دید قرار دارد. حتی تیرها و ستون های سازه ساختمان نیز همگی دیده می شود. منتقدان آن را به انسانی شبیه دانسته اند که دل و روده اش بیرون از بدن قرار دارد.

مشخصات کلی بنا :

. ۱۶۶متر طول / ۶۰متر عرض / ۴۲متر ارتفاع

. تضاد با ساختمانهای مجاور (اندازه/شکل کلی)

. محوطه باز جلو ساختمان

مسائل فنی :

. همکاری شرکت سازه ای اووآروپ

. سازه و تأسیسات عریان

. سازه تنسگریتی

. ستون های ۸۰۰ میلیمتری

. کدبندی رنگی سیستم ها در نما :

اسکلت بنا : سفید

کانال های هوا : آبی

لوله های آب : سبز

حمل و نقل عمودی : قرمز

شبکه برق : زرد

۳۱ ژانویه سال ۱۹۷۷، این مرکز فرهنگی هنری که شامل موسسه پژوهش های تطبیقی آکوستیک موسیقی و موزه ملی هنرهای مدرن و مرکز طراحی صنعتی و کتابخانه ای به مساحت ۱۵ هزار متر مربع در سه طبقه و ۱۰ کیلومتر قفسه بندی کتاب و نشریات با حضور رییس جمهور وقت، والری ژیسکاردستن و رییس کتابخانه، سگن، رسما افتتاح و بازدید عموم و استفاده از سالن مطالعه از دوم

فوریه محقق شد.

سازه بنا :

سازه دو طبقه زیر زمین از بتن مسلح است و شش طبقه بالا بر روی دو ردیف ستون های فلزی ۸۰۰ میلیمتری به دهانه بیش از ۴۵ متر قرار گرفته اند . از نکات قابل توجه این بنا استفاده از سازه آن به عنوان تزیینات نما به شکلی مطلوب است.

فضا ها:

زیرزمین شامل دو طبقه پارکینگ و

سالن اپرا است.

کتابخانه در سه طبقه پائینی روی زمین قرار دارد که طبقه اول کتابخانه به کتاب های مرجع و لغتنامه اختصاص دارد. در طبقه دوم می توان کتاب هایی با موضوعات فلسفه، مذهب، علوم اجتماعی، حقوق، اقتصاد و علوم پایه پیدا کرد و طبقه سوم به موضوعات هنر، سینما، ورزش، موسیقی و اسناد صوتی، زبان و ادبیات، تاریخ و جغرافی اختصاص

دارد.در این بنا از رنگهای ساده و روشن استفاده شده است.

بنیاد پژوهش و هماهنگی موسیقی و آکوستیک

ژرژ پمپیدو رئیس جمهوری وقت فرانسه پس از بنیانگذاری موسسه پژوهش های تطبیقی، مدیریت آن را به پیر بولز آهنگساز و مولف پیشروی فرانسوی سپرد. اندیشه ابتدایی بولز در موسسه، گسترش پژوهش در زمینه منابع نوین صوتی، آموزش آزاد و کمک به

شکوفایی نسل جوان آهنگساز بود.

نمای داخلی:

مصالح استفاده شده در اجرای پارتیشن بندی و سقف کاذب این بنا از پانل های گچی است.فرم ها و شیوه های اجرای این سقف ها به صورت نو و متفاوت با آنچه بود که تا آن زمان اجرا می شد.

این بنا با استفاده از آخرین تکنولوژی روز در قلب بافت تاریخی شهر پاریس ساخته شده که این تضاد بین بنا و بافت اطراف

باعث شده تا هر دو شیوه محسوس باشند.

فرودگاه کانسای ژاپن

در سال 1960وقتی که منطقه کانسای اعتبار تجاری خود را در توکیو به سرعت از دست داده بود دولت در فکر ایجاد یک فرودگاه جدید در نزدیکی منطقه Kobe و اوساکا بود. فرودگاه بین المللی اوساکا در منطقه شلوغ Itami و Toyonaka قرار داشت . این منطقه به وسیله ساختمان های اطراف محاصره شده بود و

برای توسعه مکان کافی نداشت هم چنین با اعتراضات مردم ناحیه به علت ایجاد ناراحتی صوتی همراه بود. به این علت فرودگاه Narita International Airport در زمینی ملی در منطقه روستایی Chiba Prefecture ساخته شد. اما با این حال دولت در اندیشه ایجاد فرودگاهی در دریا و نزدیک به خشکی و نزدیک به اساکا بود.

تا بدین وسیله بتواند این شهر را از رکودی که برای سال های طولانی دامن گیر آن شده نجات بخشد.

در ابتدا تصمیم داشتند فرودگاه را در نزدیکی کوبه ایجاد کنند اما مردم آن منطقه این طرح را رد کردند در نتیجه مجبور شدند بنا براین مکان فرودگاه به جنوب خلیج اساکا جا به جا شد. تنها کسانی که با موقعیت فرودگاه مخالفت کردند ماهیگیران محلی بودند.

که دولت با دادن غرامت سنگینی به آن ها ، رضایتشان را جلب کرد.

بدون شک فرودگاه کانساي ژاپن را که نمادي از معماري هاي تک است، مي توان از جمله دستاوردهايي دانست که نه تنها با تکيه بر فناوري پيشرفته زمان خود طراحي و ساخته شده، بلکه بقاي آن هم وابسته به تجهيزات بسيار پيشرفته است. با ورود به عرشه پل ارتباطي اين فرودگاه و پرداخت

عوارض 17 دلاري آن، در واقع شما بليت ورود به يک نمايشگاه دائمي فناوري را به جاي قبض عوارض دريافت مي کنيد. پلي به طول 5/2 کيلومتر با 6 مسير مخصوص عبور اتومبيل و يک مسير مخصوص قطار مسافربري، اين فرودگاه را که در اصل يک جزيره 504 هکتاري است به شهر ساحلي کوبه ژاپن متصل مي کند. . البته اين پل تنها مسير دسترسي به فرودگاه بين المللي کانساي نيست و

و مسافران به وسيله کشتي هاي تندرو از کوبه (نزديک ترين شهر ساحلي ژاپن) در مدت زمان کمتر از 30 دقيقه و از دورترين شهر ساحلي ژاپن يعني تاکوشيما در مدت زمان 80 دقيقه به اين فرودگاه (که روزانه بيش از يکصد هزار مسافر را جابه جا مي کند) دسترسي پيدا مي کنند. عمليات اجرايي اين فرودگاه که طرح آن در سال 1987 به وسيله رنزو پيانو ارائه شد،

در سال 1995 با تلاش بيش از شش هزار نفر به اتمام رسيد و به وسيله امپراتور ژاپن افتتاح شد و تاکنون مجهز به چنان امکانات پيشرفته يي شده است که نمونه آن در هيچ فرودگاه ديگري در جهان وجود ندارد. پس از عبور از پل ورودي به فرودگاه به طول 5/3 کيلومتر (که بزرگترين پل آبي در جهان هم محسوب مي شود) به فرودگاهي مي رسيم که روي يک جزيره مصنوعي آرميده است.

که عمليات خاکريزي نزديک به سه سال طول کشيده است.

اولين چيزي که هنگام ورود از راه يکي از 44 ورودي به ساختمان اصلي فرودگاه، توجه شما را به خود جلب مي کند، پيغامي است که از تلفن همراهتان دريافت مي کنيد. اين پيغام به وسيله سيستم فرودگاه براي شما ارسال شده و به شما اطلاع مي دهد که مي توانيد تمامي اطلاعات پرواز فرودگاه کانساي و فرودگاه مقصدتان را به همراه همه

اطلاعات اقامتي، سياحتي مورد نيازتان به زبان دلخواهتان به وسيله تلفن همراه خود، در اختيار داشته باشيد. در اين فرودگاه، هيچ کس نگران کنترل بليت، بار و گذرنامه خود نيست، زيرا هنگام عزيمت به فرودگاه تمامي اين تشريفات بدون اطلاع خود مسافر انجام شده است و بار مسافران به وسيله نقاله هايي که در ورودي فرودگاه در حال چرخش هستند، از داخل کانال هاي ويژه يي به طرف هواپيمايي که منتظر

مسافران است، هدايت شده و يک سيستم امنيتي موقعيت آنها را براي مسافران مشخص مي کند. درون ساختمان فرودگاه به رغم وجود حداقل 10 هزار مسافر که به طور مداوم در حال ورود و خروج از ساختمان هستند، همواره هواي تميزي در جريان است و دليل آن هم وجود سامانه تهويه استثنايي ساختمان است که به سقف غول پيکر ساختمان متصل است.

اين سقف که به شکل قوسي طراحي شده و 90 هزار متر مربع مساحت آن است، با بررسي ها و آزمايش هاي فراوان در کارگاه معماري رنزو پيانو و با همکاري مهندسان مکانيک ژاپني و با استفاده از کمترين تجهيزات مکانيکي طراحي و توليد شده است.جالب اينکه اين سقف هوشمند است و نسبت به دماي هواي محيط و نيز کيفيت هواي هر قسمت از ساختمان تغيير حالت مي دهد.

فرودگاه کانساي ژاپن تنها فرودگاه جهان است که نابينايان در آن کاملاً راحت هستند زيرا طراحان اين بناي عظيم به فکر مسافران نابينا هم بوده و برجستگي هايي روي ستون هاي ورودي و خروجي تمام راهروهاي فرودگاه قرار داده اند که براساس خط بريل است و نابينايان مي توانند با لمس کردن آنها دقيقاً متوجه شوند در چه بخشي از فرودگاه قرار دارند و به وسيله اين اطلاعات مسير مورد نياز خود را هم به درستي پيدا

پيدا کنند. علاوه بر اين روي تمام موانع عبور و مرور هم اطلاعاتي وجود دارد که به طور کامل به نابينايان کمک مي کند.

سازه اصلي اين فرودگاه 18 ميليارد دلاري که جزيره زير پاي خود را به زانو درآورده است، از يک سيستم هوشمند بسيار پيشرفته برخوردار است و در برابر زلزله هاي 9 ريشتري هم به راحتي مقاومت مي کند. البته کارشناسان تخمين زده اند که اين جزيره

مصنوعي هر 50 سال، 11 متر نشست مي کند که البته اين مشکل هم به وسيله طراحان فرودگاه برطرف شده است زيرا اولين و کوچک ترين لغزش ناشي از اين نشست ها، به وسيله حسگرهايي که روي تمامي 1100 ستون فرودگاه نصب شده اند، به مرکز کنترل مربوطه ارسال مي شود و در اين صورت ستون هايي که مانند ستون برج کنترل فرودگاه، سوار بر برجک هاي هيدروليک اتوماتيک

هستند، بلافاصله و به سرعت ستون را به تراز قبلي و به وضعيت گذشته برمي گردانند. در مورد ديگر ستون ها هم گروه هاي متخصص مستقر در بخش نگهداري فرودگاه با استفاده از جک هاي هيدروليکي، ستون هايي را که در اثر نشست تغيير اندکي کرده اند، بلند کرده و به وسيله ورقه هاي فولادي که با ضخامت هاي مختلفي در اختيار دارند، ستون را به بخش هم تراز با ديگر ستون هاي ديگر

اين ابرساختمان بازمي گردانند، بنابراين اين فرودگاه مجهز به سيستم بسيار پيشرفته يي است که وظيفه کنترل چندصد ستون بزرگ فولادي را برعهده دارد.

بسياري از امکانات و تجهيزاتي که در حال حاضر در اين فرودگاه پيشرفته وجود دارد، در جهان بي نظير است و اين به دليل توجه و آينده نگري طراحان و سازندگان اين بناي عظيم است.

پارک موسیقی

در سال 1994 ، شرکت ساختمانی رنزو پیانو در مسابقه طراحی پارک موسیقی برنده شد. پارک موسیقی مجموعه‌ای است متشکل از تعدادی تالار، سینما، فروشگاه و باغ است که در حومه شهر رم قرار دارد.

سایت این پروژه با مساحتی معادل 12 آکر در حد فاصل محدوده مسکونی شهر و دهکده المپیک قرار دارد و قبلاَ به عنوان پارکینگ از آن استفاده می‌شده است.هر چند که این سایت ویژگی‌ها و عناصر شاخص و تاثیرگذار چندانی ندارد. به دلیل نقش فعال رم در تاریخ معماری و همچنین با توجه به اینکه مردم آن نیز همیشه به تاریخ و ماهیت معماری شهر و حفظ آن توجه از خود نشان داده‌اند،

طراح پروژه مسئولیت بسیار سنگینی در بر آوردن خواسته‌های طرح نیازهای مردم و سازگاری آن با خاطره ها و یادها و نه با نیت پروژه‌ای از سبک‌های تاریخ‌گرا، استفاده شده است.

استفاده فراوان از درخت زیتون در طراحی فضاهای سبز هم نوعی تاکید بر طبیعت بومی ‌‌شهر است.

در این پروژه، کارفرما از طراح خواسته بود تا سه سالن مجزا با گنجایش 700، 1200 و 2800 نفر را در داخل یک ساختمان طراحی کند ، اما پیانو سه سالن جداگانه به صورت شعاعی حول یک میدان طراحی کرد.

این سالن‌ها که Sala Sinopoli ، Sala Santa Cecilia و Sala Petrassi نامیده میشوند به ترتیب 2756 ، 1273 و 700 نفر گنجایش دارند و میدان بین آنها هم

علاوه بر تامین دسترسی به سالن‌ها و سایر فضاهای جانبی، شامل یک آمفی تئاتر روباز با گنجایش 3000 نفر است.چیدن این سالن‌ها به صورت خوشه‌ای، نیاز به تدابیر آکوستیکی جداگانه را از بین نمی‌برد، ولی در این حالت می‌توان از فضاهای پشتیبانی و سالن‌های تمرینی مشترک استفاده کرد.

این پروژه، که در سال 2002 تکمیل شد، مهم‌ترین مرکز هنری – فرهنگی شهر رم به شمار می‌رود و توانسته هویت ویژه‌ای برای منطقه شمالی شهر خلق کند.

پیانو در طراحی این مجموعه قصد داشت آن را به مثاله یک نقطه اتصال بین لبه شهر و دهکده المپیک ببیند و کوشید ایده‌های طراحی شهری را نسبت به ایده‌های معماری در اولویت قرار دهد .

حتی معماری را به مثابه عاملی برای تقویت مفاهیم طراحی شهری تصور کرد.

پیدا شدن آثاری متعلق به قرن ششم قبل از میلاد هنگام انجام عملیات خاکی، عامل تاثیرگذار دیگری در شکل گیری ساختار فضای مجموعه بود. این موضوع، به متوقف شدن عملیات اجرایی به مدت یک سال منتهی شد و پیانو هم مجبور به تجدید نظر در طرح اولیه شد .

او تصمیم گرفت برای حفظ این آثار باستانی، یک موزه به طرح خود اضافه کند تا فضای لازم برای نگهداری و نمایش این آثار به وجود آید.

پروژه تالار موسیقی رم توانست در مسابقه بین المللی برنده شود و به نیازهای مناطق شهری برای گسترش امکانات سبک هنری برای موسیقی کلاسیک پاسخ دهد .

این پیشنهاد طرح بسیار هوشمندانه بود که تمام برنامه های دیگر در منطقه شهری را درهم شکست . مقامات شهری این روند را ادامه دادند و با کمک آنها 3 تالار کنسرت مجزا در کنار پارک ایجاد شد.

هر یک از سه تالار اشکال هندسی خاص دارد که شکل آنها شبیه ابزار موسیقی است . تاثیر متقابل این نماهاو کیفیت آنها و شکل قشر مانند یا لایه لایه سقفها ویژگی فضا را بارزتر می کند که میتواند با انعکاس موج صوتی و اجرای موسیقی طرح ریزی شود .

در چنین حالتی است که وجود ابعاد و ابزار موسیقی به واکنشهای صوتی مختلفی اشاره می کند بنابراین نوا یا آ هنگی که در این سه تالار اجرا می شود بسیار متفاوت است .

کوچکترین تالار آن 750 صندلی دارد که فضای انعطاف پذیری را همراه با موج صوتی نشان می دهد .

همچنین در سقف و کف آن موج صوتی انعکاس می یابند و عملکرد

صوتی دیوارها نیز تغییر می کند . در تالار 1200 نفره و حتی در بزرگترین تالار 2800 سقف طوری تنظیم شده که می توان موقعیت گروه موسیقی را با ردیف صندلی هایی که اشغال شده است کاملا تعدیل کند .

کلیسای پادره

دراین کلیسا زائران در امتداد مسیر پیاده رویی مستقیم و طولانی وشیبداربامناطقی تراس بندی شده به صورت باغ های گسترده در اطراف آن به محل کلیسا هدایت می شوند.این مسیر با تاقِِ ورودی درجهت کلیسا وصلیبی بزرگ تقریباً به بلندی 40 متر که به مثابه کانون ورودی به نظر می رسد؛همسو شده است.9 ستون اول میدان جلوی کلیسا که ارتفاع آنها به 25 متر می رسد،بار هشت زنگی را که برجِ

زنگ اصلیِ کلیسا را تشکیل می دهند،تحمل می کنند.در این طرح رنتزو پیانو،محل عابدان به شکل حلزونی عظیم-طرحی مرکب ازسه چهارم دایره که شعاع آن به طور یکنواخت کاهش می یابد-پوشیده شده است.مواد آن که برای بیان سادگی و صلابت انتخاب شده اند،ازسنگ و جوبوشیشه محلی اند.پوستۀ بسیار بزرگ سقف از جنس ورق مسِ که ازپیش زنگار بسته،زیر ساختاری باربر از چوب و سنگ آهک دارد.

این زیرساخت باربر،مرکب ازدوردیف تاق سنگیِ متقابل است که به صورت دایره ای شکل چیده شده اند.در مجموع 21 تاق از این دست وجود دارد که حلقۀ داخلی و خارجی ای را بوجود می آورند

که تاق های حلقۀ خارجی بازنمود نسخۀ کوچک شدۀتاق های حلقۀ داخلی اند.تاق های حلقۀ داخلی از مرکزسه چهارم دایره،محلی که محراب واقع شده است،آغاز می شوند.

از آنجا که دهانه های تاق ها به طور یکنواخت کاهش می یابد،لذا با کاهش شعاع دایره،شکل مارپیچی به وجود می آید که یادآور صدف حلزون است.این ساختارشعاعی که به بخش هایی با گنجایش 300-400 صندلی تقسیم شده،تجمعِ حتی المقدورنزدیک به محراب را موجب می شود. این ساختار تاقی شکل همراه با سیستم ساختاری ثانوی ازجنس چوب،وزن سقف چوبی راتحمل می کند  

برای بازی لازم به هنگام زلزله،کابل های فولادی بین تاق ها کشیده شده اند.

منطقه ای که با شکل سه چهارم دایره محصورشده،رأس میدان مثلثی شکلی را تشکیل می دهد که رو به پایین به سمت ورودی شیبدارمی شود.پنجرۀ شیشه ای رنگیِ بزرگی که در زیر تاق سنگی کار گذاشته شده است،ورود نور به کلیسا رافیلتره می کند.

پیاده رو که با اسلب هایی از جنس همان سنگ تاق ها مفروش شده،کلیسا وحیاط ورودی را به یکدیگر متصل می سازد.این سنگفرش تا درون سالن ادامه پیدا می کندوبدین لحاظ تفکیک گذرازحیاط ورودی یه فضای داخلی را ازبین می برد.حیاط ورودی تا 30 هزارنفر رادرخودجای می دهد.

قوس های سنگی بزرگ که سقف اصلی تالار را نگه داشته است با منظره ی غیر منتظره از جاده ای که به معبد کاپو چین منتهی میشود قابل روئیت می باشد . مشخصه اصلی این جاده پشت بندهایی سنگی است که حایلی برای دیوارهای سنگی کلیسا است . در کنار این دیوار رواقی طولانی قرار دارد که مسیر تشریفاتی کلیسا را پوشش می دهد.

دراین مسیر افراد به تدریج به صحن اصلی کلیسا نزدیک میشوند که ان هم به فضایی مثلثی شکل در بالای شیب منتهی میشود در پشت این فضا سالن جدید کلیسا قرار دارد که از میان عناصر منحنی شکل سقف نیایشگاه قابل روئیت میباشد . سقف گنبدی شکل مجموعه نیز از خر پای آلمنیومی تشکیل گردیده که علاوه بر ایجاد فرم خاص مجموعه عمق فضای داخلی را نیز افزایش میدهد.

تمام زمینهای شیب دار اطراف پوشیده از گیاه است که به طور طبیعی کلیسا را به معبد متصل میکند . این کلیسا که در مراحل ساخت همچون کلیسای عظیم و متروک در میان پوشش گیاهی سر سبز و آسمان آبی سر به فلک کشیده است پس از تکمیل قادر خواهد بود با جنگال انبوه و فضای سبز اطراف به راحتی رابطه ای دو سویه و شفاف برقرار میکند .

فرم هندسی این مجموعه متشکل از اجزای شعاعی متنوع است که حول یک هسته مرکزی چیده شده اند . این هسته مرکزی که فضای محراب کلیسا را به وجود آورده است در سایه ی همگرایی عناصر شعاعی فضایی با بار معنوی خاص به وجود آورده است. در طراحی رنزو پیانو،عبادت کنندگان بایک حلزون شکل غول آسااحاطه میشوند،طرح کلی چیزی که توسط یک دایره 3چهارم شعاعی که به آرامی کاهش

پیدا میکند،شکل می یابد.

مصالح که برای بیان سادگی و صلبیت انتخاب شده اند ،سنگ محلی ،چوب و شیشه هستند.

پوسته سقف عظیم با مس از قبل زنگار شده باسازه محافظ از جنس چوب و سنگ آهک،پرداخت شده است.

سازه محافظ شامل دو ردیف شبکه تو در توی قوس های سنگی است که در یک دایره نظام پیدامیکنند ،به طور کلی 21قوس ، یک حلقه داخلی و خارجی را تشکیل میدهندبه طوری که کمانهای حلقه خارجی ،کپی کوچک شده آرچ های داخلی به نظر میرسند.

کمانهای حلقه داخلی از مرکز سه چهارم دایره ،جایی که محراب واقع است،سرچشمه میگیرند .

فضای کلیسا:6000متر مربع

حیاط بیرونی:9000متر مربع

سطح سقف مسی:19500متر مربع

ولت‌اشتادهاوس

ولت‌اشتادهاوس (ساختمان شهر جهانی) ساختمان یک فروشگاهی در کلن آلمان میباشد که توسط رنزو پیانو طراحی شده است ودر سال ۲۰۰۵ تکمیل شده است.

این بنا با فرم غیرمعمول و ارگانیک خود بیانگر یک کشتی یا همچنین نهنگ میباشد.مساحت بنا ۱۴۴۰۰ مترمربع است که طول آن ۱۳۰ متر و عرضش ۶۰ متر میباشد.قسمت میانی ۳۶ متر ارتفاع دارد که شامل ۵ طبقه با نمای شیشه ای است.

رنزو پیانو در لندن؛ بدنه های فاخر رنگی در شهر خاکستر

طرح توسعه چند منظوره رنزو پیانو در سنترال سنت ژیلز لندن با پرده برداری از دو تندیس در این سایت رسمیت یافت، مساحت طرح حدودا 500000 فوت مربع و غالبا به فضاهای اداری تخصیص یلفته است. این ساختمان شامل 400000 فوت مربع فضای اداری، 56 آپارتمان های شخصی, 53واحد خانه ارزان قیمت و 10رستورانهای جدید می باشد که پیرامون یک میدان جدید التاسیس واقع شده اند. 

معمار شهیر این پروژه؛ رنزو پیانو کاربرد رنگ در معماری را به سطح جدیدی ارتقا داده است. ساختمان هایی عظیم الجثه و شاخص در بافت شهری که با تایل های سرامیکی ایی از طیف های زرد، نارنجی، سبز و قرمزتزیین شده اند، سنترال سنت ژیلز اولین کار تکیل شده پیانو در بریتانیا است. به کاربردن رنگها در این پروژه یک کار جسورانه است , اما مهمتر از آن استفاده درست پیانو در

به کاربردن متریال برای بدنه سازی بیرونی بناست.

پنل های سرامیکی که غالبا از بدنه اصلی فاصله گرفته اند با جزییات دقیق پرداخت شده اند و این خود گویای ماهیت بی نهایت نقش و رنگ پذیر سرامیک و موید استفاده درست پیانو از ان برای نماسازی شهری است.

اثر پیانو بیان بصری و گرافیکی بی نهایت فاخری دارد که تمامی هم چنان از انتخاب مصالح درست ریشه می گیرد.