مي گويند هستي هيچ علمي به تنهايي نيست.اين گفته بدين معني است که پرداختن به زمينه هاي يک علم،فقط گوشه هاي بسيار کوچکي از هستي را براي ما روشن مي کند.براي انکه دامنه شناخت وسعت يابد،لازم است چند شاخه علمي به هم گره بخورند واز روش هاي يکي،در ديگري استفاده شود.رياضيات به عنوان يک علم پايه اي و زيربنايي حضور خود را در بسياري از علوم به اثبات رسانده است.آمار نيز از يک ديدگاه به عنوان علمي مستقل و از ديدگاهي ديگر به عنوان شاخه اي از رياضيات،در علوم کاربردي جايگاه ويژه خود را دارد. رياضي تنها به عنوان يک موضوع درسي داراي اهداف محدود،مطرح نيست. بسياري از محققان بر اين باورند که رياضي،جريان طبيعي تفک‍ر بشري وبه قول گاليله،زبان فهميدن هستي است.از همان زماني که کودک با شعف الگوي ساه اي را در حين بازي تشخيص مي دهد وبعد از مشاهده اشياء در مورد چگونگي عملکرد آن ها حدس هايي مي زنند،درواقع به شيوه اي طبيعي به نخستين تجربه هاي خود از درک رياضي دست مي يابد.  با استفاده از آمار هم درميان جامعه مي توان ويژگي ها،ميزان عملکرد،صليقه ها و خلاصه هرچيز ديگري را که در مردم وطبيعت وجود دارد مي توان به زبان رياضي نوشت و ويژگي مردم يک جامعه را در موضوعات خاصي بيان کرد و  ميتوان با بدست آوردن آن ويژگي ها با آن جامعه ارتباط مفيد برقرار کرد وموجبات   پيشرفت آن جامعه را در زمينه هاي علمي فراهم کند..

1-آشنا شدن با برخي کاربردهاي رياضي وآمار در زندگي

2- محک زدن خود در بکارگيري رياضي در شناخت يک جامعه

3-بررسي ميزان عملکرد دانش آموزان در درس رياضي

4-همچنين مقدمه اي بود براي حضور در جامعه وآشنايي با خصوصيات و افکار وويژگي هاي آن ها